Rozdział 8

- Co do..? Kto to jest? – przeraziła się Rebecca

- Można by uznać ,że trup, no…przyszły trup…Znaczy…nie trup ,który za chwilę będzie trupem..- wiedźma nie oderwała wzroku od chłopaka i się uśmiechnęła

Mina Rebeccy mówiła sama za siebie, dziewczyna nie była przyzwyczajona do tak ekstremalnych sytuacji ,które dla dziewczyn były codziennością. W tym momencie najzwyczajniej w świecie zgłupiała. Nie wiedziała co ma ze sobą zrobić. Czuła ,że to wszystko zaczyna ją powoli przerastać.

- Rebecca – zaczęła Moire – będziesz tak miła i przypilnujesz ,żeby Aida nie zrobiła nic czego będziemy później żałować – poprosiła, na co wiedźma odpowiedziała jej udawanym ,urażonym wzrokiem…

W tym samym też momencie Moire chwyciła Maiccę za rękę i wyciągnęła ją z pokoju.

- Wbijasz mi do ręki palce ciołku – wilczyca obdarzyła wampirzycę groźnym spojrzeniem

Moire zignorowała zbulwersowanie wilczycy i zaczęła:

- Nie wydaje Ci się ,że poszło za łatwo?

- Nie…może los daje nam szanse aby wreszcie zrobić swoje huh?

- Na Litość Boską! Maicca! To jest ich przywódca…Nie sądzisz , że umie się obronić przed trzema dziewczynami?!

- Nie jesteśmy jakimiś tam dziewczynami! Jesteśmy niezwykłe ..! Nie dostrzegasz tego?! Tona ludzi zrobiła by wszystko ,żeby żyć naszym życiem , a Ty narzekasz! Błagam bo nie wytrzymam! Jesteś silniejsza od połowy szkoły, szybsza, jak Ci się coś nie podoba to możesz zahipnotyzować! Aida…spotkałaś kiedyś wiedźmę ,która umie tyle co ona?!Bo ja nie! A ja ?! Przed chwilą byłam zwierzęciem ,a teraz znowu jestem nastolatką…! Nie dostrzegasz w tym niezwykłości?! –  wykrzyczała zdenerwowana

- To ,że co chwilę ktoś nas atakuje z pewnością jest niezwykłe!

- Ugh…Mam Cię dość!

W momencie wypowiedzenia ostatniego zdania w pomieszczeniu obok nastąpił huk i krzyk jednej z dziewczyn – Rebeccy. Dziewczyny wbiegły do pomieszczenia ,lecz jedyne co zastały to Aida siedząca na podłodze, rozglądająca się dookoła . Na pierwszy rzut oka można było zobaczyć iż jest w szoku. Pomieszczenie było doszczętnie zniszczone, wszędzie unosił się dym . Ze ścian schodziła tapeta, która z jakiegoś powodu przybrała zgniły-zielony kolor, podłoga była czarna, a ubranie wiedźmy do połowy zdarte.

- Co się stało?- Maicca podbiegła do Aidy – Co z tobą? Wszystko okay?

- Nic nie jest okay ! Oślepił mnie ! Zabrał naszyjnik … znowu! I Rebeccę! Nic nie widzę! – wiedźma zaczęła krzyczeć ,ale potem już tylko się rozpłakała.

 - Trzeba stąd wyjść nie wiadomo co to za dym … szybko – Moire wzięła dziewczyny za ręce i już były w salonie Aidy.

- Pokaż mi twoje oczy – poprosiła Moire i usiadła na czarnej kanapie ze skóry. Tuż obok Aidy.

Wampirzyca przez chwilę przyglądała się przyjaciółce , która już się uspokoiła .

- Wyglądają na zdrowe, ale nie jestem pewna…Matko, to wszystko jest takie popaprane!- zbulwersowała się i walnęła w wazon z kwiatami

- Jak mi zdemolujesz salon to jak odzyskam wzrok skopię Ci tyłek! – odgrażała się Aida

- Mówiłaś ,że masz kolegę ,który zna się na wiedźmach… Nie możesz się z nim skontaktować? – spytała niezbyt przyjemnym tonem Maicca

Moire wyjęła z kieszeni telefon i zaczęła wybierać numer do swojego przyjaciela , po czym odeszła trochę dalej kiedy dziewczyny zaczęły zagłuszać telefon.

- Jak się czujesz?

- Wyśmienicie…- nawet nie widząc wiedźma obdarowała wilczycę spojrzeniem pt. WTF?

- Mam na myśli…jak to jest?

- Umm…no jakby Ci to..hmm…no może tak – Aida zastanowiła się – Po prostu do cholery nie widzę !

………………………………………………………………………….

- Witaj – odchrząknęła Moire , kiedy w końcu się dodzwoniła – Posłuchaj , wiem ,że się długo nie odzywałam i w ogóle …

- Cześć – mężczyzna po drugiej stronie odpowiedział – Mów co się stało…oszczędź opowiadań..-nakazał żartobliwym tonem

- Moja przyjaciółka wiedźma oślepła, myślę ,że umiałbyś jej pomóc…Nie wiem od czego to się stało…W pomieszczeniu było dużo dymu…-rozkręciła się Moire

- Gdzie mam przyjechać ? – odparł znudzonym tonem

- Soul Dropper budynek nr. 5.. To małe miasteczko , pewnie nawet…

- Będę jutro koło 12..-przerwał jej i się rozłączył

Dziewczyna podeszła do dziewczyn.

- Głośniej się nie dało? – spytała z wyrzutem – Mój kolega będzie tu jutro o 12 , sprawdzi o co chodzi z twoimi oczami…jestem zmęczona

- Taa..ja też idę spać…- oznajmiła Aida ,po czym rozłożyła się na kanapie.

Noc przebiegła spokojnie . Dziewczyny wstały około 10 i siedziały w salonie wiedźmy.

- Jakim cudem się przebrałaś ? – palnęła Maicca

- Nadal jestem wiedźmą ,prawda ?

Zadzwonił dzwonek drzwi głównych, budynek ten miał parę różnych wejść i każde miało inny dźwięk dzwonka. Wampirzyca otworzyła w szybkim tempie.

- Witaj! – przytuliła się do chłopaka.

- Hej! – uśmiechnął się

- Aida..to jej imię…

- Ok, gdzie jest? To jej dom?- spytał – A myślałem ,że ja żyje w luksusie

- Tak. U góry- ponagliła chłopaka

Nie minęło kilka sekund , a wszyscy znajdowali się w jednym pomieszczeniu.

Chłopak usiadł koło wiedźmy.

- Cześć Aida , jestem Derek, musisz się rozluźnić i podnieść oczy na wprost…muszę je zobaczyć.

Jak rozkazał tak też zrobiła , dziewczyny były w szoku ,że pozwoliła sobie rozkazywać, ale nie dały tego po sobie poznać.

- Okay dziewczyny…możecie nas zostawić samych? – spytał lub bardziej oznajmił

Dziewczyny wyszły bez słowa.

- Opowiedz mi jak to się stało…

- Jesteś kimś w rodzaju lekarza czy coś…?

- Nie, jestem wampirem, ale przed przemianą byłem całkiem niezłym czarnoksiężnikiem…- odpowiedział szybko

- Czarnoksiężnikiem?- wiedźma głupio się uśmiechnęła

- Męską wersją wiedźmy – uśmiechnął się

Dziewczyna spoważniała i zaczęła opowiadać.
- Łowca…rzucił czymś we mnie..To – nie mogła dobrać słów – najpierw straszliwie świeciło, potem dym zadymił mi całe płuca…nie wiem co to było…

- Definitywnie sprawka jakiejś wiedźmy…- zastanowił się – ktoś Cię zaklął , tak jak podejrzewałem…i wziąłem to – wyciągnął flakonik z jakimś płynem i podaj go do ręki Aidzie…

- Co to jest? Mam się tym oblać , wypić , wsmarować w oczy czy co…?

-Odtrutka, nauczyłem się ją robić jak jeszcze byłem człowiekiem – nachylił się nad nią – pij – nakazał

Aida nie zadając więcej pytać wypiła całą buteleczkę ohydnego płynu.

Po chwili wzrok zaczął wracać, po paru minutach była już w stanie zobaczyć chłopaka.

-Dziękuję

- Proszę…niezły dom…

- Wiem , możesz zostać jeśli chcesz …- uśmiechnęła się i zaczęła wychodzić z salonu

- Bezpośrednia jesteś – zaczął podchodzić z uśmieszkiem ,który onieśmieliłby każdą dziewczynę

- To jak? – uśmiechnęła się, po czym podeszła do chłopaka

- Zostanę – oznajmił po czym wpił się w usta wiedźmy

Informacja

Z wielkim smutkiem informujemy ,że w wakacje nie zostanie dodany żaden rozdział . Jest to spowodowane napiętym grafikiem osób tworzących bloga . Na bloga powrócimy we wrześniu, mamy nadzieję ,że będzie wam się podobał tak samo bardzo jak teraz . Pragnę także poinformować ,że brak nowych notek nie oznacza ,że nie możecie zgłaszać swych pomysłów…wręcz przeciwnie!;-)

Masz pomysł…myślisz ,że jest dobry? Wyślij : streszczenie lub opis swojej myśli na adres mailowy : inez5959@wp.pl Czekam z niecierpliwością ;-) Życzymy udanych wakacji.

Rozdział 7

- Co ?!! – dziewczyny zerwały się na równe nogi. – Jak to jej nie ma ?!

- Tak jak słyszycie ! – wkurzyła się Maicca i wyprostowała momentalnie marszcząc brwi – ale z tych wybuchów wnioskuję, że jest blisko… - Moire odwróciła się błyskawicznie do okna.

- Cholera – na zewnątrz wszędzie  unosiły się tumany dymu i kurzu.. Wampirzyca spojrzała jednoznacznie w oczy wilczycy.. – Łowcy.

………………………………………………………

Dla Aidy nic już się nie liczyło. Szła przez miasteczko ciskając dookoła piorunowe kule. W środku miała już tylko pustkę.. Pustkę, którą wypełniała złość. „Mega złość” – pomyślała wiedźma rzucając kolejną kule w budynek stojący na jej drodze. Przeszła obojętnie przez zgliszcza, które po nim pozostały. Ręce świeciły jej nowymi wyładowaniami i wtedy go zobaczyła..

- Proszę, proszę.. Wiedziałem, że przyjdziesz prędzej czy później.. Jak widzę wcześniej – uśmiechnął się triumfalnie opierając o jeszcze stojący dom.

- Co za zaszczyt…! Sam przywódca ! No nie wierzę ! – odparowała Aida zgryźliwie po czym cisnęła wielką kulą ognia

- Nie tak ostro – zrobił zręczny unik. – Ale, ale.. Zdaje się, że mam coś co do ciebie należy…

- Często się tak powtarzasz ? – wiedźma dawała upusty swojej złości atakując przeciwnika. Właściwie sprawiało jej to przyjemność.. a gdyby tak go jeszcze trafić.. uśmiechnęła się złośliwie.

- Poznajesz ? – Łowca uśmiechnął się wyciągając przed siebie rękę z .. naszyjnikiem. Czas się zatrzymał. Stała i patrzyła. – Biedny Hoyt.. potrzebował cię.. naszyjnik wysyłał ci mocne impulsy…nawet ja je czułem, ale ty ich nie czułaś.. A on nadal mógł żyć.. Ale nie.. Bo ktoś zgubił ten wisiorek.. – drażnił się z nią. – Och i popatrz jak się role odwróciły.. Teraz ty potrzebujesz pomocy, ale też jej nie dostaniesz.. dziewczynki sobie smacznie śpią więc ci raczej nie pomogą – na jego usta wypłyną złośliwy uśmiech. – Wszyscy mówią ,że jesteś naprawdę odważna, chyba zaczynam wierzyć…Chociaż w tym przypadku odwaga łączy się z głupotą – wyszczerzył zęby

- Jesteś pewny ?! – dobiegł krzyk zza Aidy i z ruin wyszły Maicca razem z Moire.

- A już myślałem, że zostawicie tego walca dla nas – Łowca zaśmiał się ponuro.

- Dorwę go kiedyś – zwróciła się Maicca do towarzyszek.

- No to  właśnie masz okazję – uśmiechnęła się wampirzyca odsuwając na bok. Można powiedzieć, że to był jeden idealnie zorganizowany zespół.

- No to zaczynamy – powiedziała wilczyca uderzając nadal nie kontaktującą wiedźmę w twarz i błyskawicznie się schylając. Usłyszała nad sobą tylko głuchy syk który wydały kule Aidy.

- Za co ?!! – wkurzyła się wiedźma.

- Ale przynajmniej go trafiłaś – uśmiechnęła się Maicca wskazując dymiący się płaszcz Łowcy.

- Wolałabym celniej – Aida posłał jej uśmiech grozy.

W momencie kiedy Łowca próbował ugasić swój czarny płaszcz, Moire nie zwlekając dłużej wyrwała mu naszyjnik i rzuciła Aidzie, która momentalnie go ubrała. Aida nie czekając na to co zamierzają zrobić jej przyjaciółki podeszła do Łowcy i zaczęła go dusić.

- Żałosne – wyburczał – Nawet dusić nie potrafisz bez użycia mocy

Po ostatnim zdaniu wrzasnął , a wszystko co usłyszały dziewczyny to przeraźliwy odgłos łamanej kości.

- Aida. Nie chcesz go zabić…-podeszła do niej Moire

- Zabił Hoyta – odpowiedziała spokojnie

- Pomyśl zabijesz go teraz, a co potem..? Nie zwrócisz w ten sposób życia Hoytowi…- oznajmiła Maicca

- Czyli mam go tak po prostu puścić?!Czy wam się na mózg rzuciło..?!

- Nie to mam na myśli! Weźmy go do do domu…Dowiemy się gdzie przetrzymują ludzi ! - krzyknęła Maicca

- Wy paskudztwa – zakrztusił się – Nie jesteście ludźmi – jęknął z bólu – Moi ludzie znajdą mnie, a wtedy wszystkie skończycie tak jak biedny Hoyt

- Aida…

Zanim dziewczyna dokończyła wiedźma przeniosła ich wszystkich do piwnicy, pomieszczenie było naprawdę straszne…ciemne i ponure.

- Zamierasz go posadzić na podłodze i przesłuchiwać?! – spytała jadowitym tonem wiedźma, podczas gdy Łowca powoli dochodził do siebie

- Nie.. zmienię i za każde nieodpowiedziane pytanie będę atakować..- uśmiechnęła się Maicca po czym jak powiedziała tak też zrobiła

- Gdzie są ludzie? – pytała Moire

- Wiecie, że macie lukę w pieczęci?-spytał rozbawionym tonem – Jestem zaproszony i to przez samą właścicielkę – spojrzał na Aidę siedzącą na kanapie – Będę mógł tu wejść kiedy tylko będę chciał

- O ile przeżyjesz – uśmiechnęła się Moire

Maicca zaczęła warczeć i zbliżać się do chłopaka, kiedy już wyszczerzyła kły i miała zaatakować… do pomieszczenia wpadła Reb.

- Miałam w głowie blokadę i…O mój…- dopiero teraz zauważyły nad czym , nad kim stały dziewczyny…

 Łowca

Masz pomysł na nową notkę? Masz tak samo wybujałą wyobraźnię jak my?;-p Pisz swoje pomysły na inez5959@wp.pl ;-)